Vorige week schreef ik over het pandemische verlies van ons vermogen om ons te concentreren. Onze aandachtsspanne is gereduceerd tot enkele minuten.
Ik at laatst in een restaurant en zag aan verschillende tafels, dat alle tafelgenoten op hun telefoon zaten. Logisch, want ze hadden besteld en moesten wachten op hun eten.
En wat doe je dan? Je kijkt elkaar wat aan, knikt vriendelijk, kijkt wat rond en hop, je hand reikt automatisch naar de verlossing van deze vreemde leegte. Je veegt met tederheid over het scherm, opent Whatsapp, Insta, Facebook, LinkedIn en je scant het laatste nieuws. Je hebt contact met de buitenwereld. Je bent verbonden. Niet met de mensen aan tafel, maar met al dat belangrijke aan de andere kant van het scherm.
Het bombardement aan informatie, dat ons brein als een DDOS aanval onder vuur neemt, is ook nog eens zorgvuldig samengesteld om je zo lang mogelijk aan je scherm gekluisterd te houden. We weten van het bestaan van algoritmes, maar denken erover alsof het een vreemde ziekte is, die in Afrika voorkomt, maar niet hier.
Net als ons veronderstelde vermogen om te kunnen multi-tasken, is ook dit een misvatting. De algoritmes werken voortdurend de informatie bij, die jij krijgt voorgeschoteld. Je brein geeft van nature meer aandacht aan extreme, vaak negatieve informatie, dan aan positieve geluiden. Dit gegeven wordt door het algoritme benut om je aan je scherm gekluisterd te houden.
Dit heeft 1 op 1 impact op je mentale welzijn.
Even terug naar jouw verslechterende aandacht. Hoe lang kun jij aandachtig naar iemand luisteren? Niet naar je favoriete cabaretier, maar bijvoorbeeld naar je kinderen, of naar je partner? Aan tafel na een dag werken? Hoe goed luister je naar wat een patiënt antwoordt op jouw vragen?
Hoe aandachtig luister je naar jezelf ? Hoor je überhaupt wel je eigen gedachten? Kun je gericht een gedachtegang over een groter onderwerp doorlopen, inclusief conclusies en consequenties?
Heb je aandacht voor de signalen die je lichaam je geeft? Of loop je gewoon door?
De tip van vorige week was gericht op het verminderen van beeldscherm gebruik. Maar proberen iets te minderen is vrij lastig, zeker als er achter die gewoonte duizenden mensen iedere dag weer keihard werken om jou zo lang mogelijk te laten swipen.
Daarom deze week een alternatief voor het beeldscherm.
Tip #21
Ga naar de boekhandel en koop een dik boek. Echt zo’n jetser van een pil, waarvan je denkt dat je hem nooit uitkrijgt. Wel eentje waarvan je denkt: “Als ik nu eens tijd had om een boek te lezen, dan zou het dat boek zijn!”
Voor het gemak zou ik een roman kopen, eentje die gemakkelijk wegleest en waar je in kunt verdwalen.
Koop op zaterdag de krant.
Iedere keer, dat je geneigd bent om je telefoon te pakken, je laptop te openen of de tv aan te zetten, pak je dat boek of de krant. Kan ook op de post als je geen rit hebt.
Het klinkt misschien stevig old school, maar maak in je koffer deze vakantie ruimte voor een paar boeken.